Uitwisseling Taiwan

Uitwisseling Taiwan

Arthur Zwartsenberg
01 oktober 2017
Study

Het is mogelijk op de Universiteit van Amsterdam om een periode in het buitenland te studeren. Er kan gekozen worden voor een land binnen Europa, echter zijn er ook tal mogelijkheden tot een semester buiten Europa. Dit kan bijvoorbeeld in Amerika of Nieuw-Zeeland zijn. Arthur heeft ervoor gekozen om een semester in Taiwan te studeren. In dit verslag vertelt hij over zijn ervaringen in Taiwan.

Ik heb mijn hele leven in Nederland gewoond. Vaak genoeg ben ik op vakantie geweest, maar ik ben altijd binnen drie weken thuisgekomen. Op vakantie gaan betekende altijd tijdelijk ergens heen gaan om vervolgens weer naar huis terug te keren. Maar dit keer blijf ik een half jaar weg en zal de bestemming mijn huis worden. Het zwaartepunt van mijn leven gaat zich verplaatsen naar de andere kant van de wereld.

Dit is wat ik dacht toen ik op exchange ging.

En de bestemming was de National Chengchi University in Taipei, Taiwan. Waarom Taiwan? Dit had meerdere redenen: Ik was op zoek naar een cultuur die anders was dan die van Nederland. Want wat is het punt van op exchange gaan als het land hetzelfde is? Het land moest ook genoeg ontwikkeld zijn zodat het leven daar gemakkelijk was. Sommige landen vielen al meteen af omdat ze te duur waren. Daarnaast moest het semester pas beginnen nadat ik mijn laatste tentamen had afgerond. Daarna maximaliseerde ik de nutsfunctie gegeven deze randvoorwaarden (even wat econometrie jargon ertegenaan) en kwam ik uit op Taiwan. Ik had al wel wat over Taiwan gehoord. Ik wist dat in de jaren ’40 van vorige eeuw er in China een burgeroorlog tussen de Communistische Partij en de Kuomintang woedde. De communisten bleken te sterk en verkregen de controle over het vasteland waarna de Kuomintang zich terugtrok naar Taiwan. Taiwan is dus een traditioneel China minus het communisme.   

Het was een gek gevoel toen ik eenmaal in het vliegtuig naar Taipei zat. Ik was op weg naar een land waar ik de taal niet sprak en niemand kende, wetende dat ik pas over een half jaar zou terugkeren.

Na een twaalfurige vliegreis kwam ik uitgeput op het vliegveld aan. Na een korte cultuurschok te hebben gehad door alle Chinese tekens vond ik mijn ‘buddies’, twee Taiwanese studentes die me de eerste dagen wegwijs zouden maken. De eerste stop was mijn accommodatie in Taipei zelf, maar dat was nog anderhalf uur in de bus zitten. De route van het vliegveld naar Taipei ging dwars door de prachtige heuvels. En hoewel ik uitgeput was, heb ik mijn ogen uitgekeken: ik ben in een nieuw land, en slapen kan altijd nog.

Ze brachten me naar de plek die ik de komende vijf maanden mijn thuis zou noemen: het International House (I-House), een voormalig hotel dat was omgebouwd tot dormitory voor internationale studenten waardoor je gelijk middenin de actie zat. Omdat het ooit een hotel was geweest hadden we geen keuken. Ik heb dus vijf maanden niet gekookt. Maar met het heerlijke eten dat ze in Taiwan hadden, was dat geen enkel probleem. In de Taiwanese cultuur speelt culinariteit een grote rol. Wat mensen van het hele land verbindt is het eten. Je hebt overal restaurantjes, en het is nog goedkoop ook (2-3 euro voor een maaltijd). In Nederland zien we uit eten gaan als een luxe activiteit en iets wat we niet vaak doen. In Taiwan gaan mensen regelmatig uit eten. Bovendien bestel je dan een stuk of tien verschillende gerechten die je dan met z’n allen deelt. Niet langer zit je te balen dat het eten van een ander er lekkerder uit ziet, je proeft alles! Bovendien zijn ‘night markets’ ook een fenomeen. Dit zijn tientallen steegjes die ‘s avonds samen een markt vormen en helemaal vol staan met honderden kraampjes waarbij elk kraampje wat anders verkoopt. Je gaat hier met een lege maag heen en komt met een volle maag terug. Dit was iets wat de Taiwanezen regelmatig deden.

Iets wat ze ook vaak deden was KTV. Een plek waar je als groep een eigen kamer krijgt met tv en karaoke machine en alcoholische versnaperingen. En naarmate de avond vordert en het promillage stijgt begint het zingen steeds meer op gebrul te lijken. Niets schept zo’n band als dat: je longen uit je lijf schreeuwen op slechte hitjes. Dit was een van de weinige gelegenheden waarbij Taiwanezen alcohol dronken. Uitgaan is namelijk niet heel populair onder Taiwanese studenten. Gelukkig waren er genoeg internationals die deze mindset niet hadden. Veel clubs in Taipei hanteren hetzelfde principe: je betaalt een vast bedrag en je kan ongelimiteerd drinken. Een van de vaste bestemmingen was dan ook The Wave, waar je op donderdag 400 NTD (ongeveer 12 euro) neerlegde. Dan haalde je een cocktail en ging je meteen weer opnieuw in de rij staan omdat de rij best wel lang was (mensen staan in de rij voor de bar). Tegen de tijd dat je weer aan de beurt was had je je vorige drankje net op en kon je gelijk weer verder. Aangezien de alcohol onbeperkt was hadden de barmannen er niks op tegen als je je mix extra sterk wou waardoor je met een paar drankjes wel zoet was.

In de rij staan voor de bar was best wel opmerkelijk. In Nederland is het chaotisch en is het competitie in wie het beste de aandacht van de barman weet te trekken. Maar hier was het gestructureerd. En dit gebeurde niet alleen in clubs. Overal waar er mensen moesten wachten, werden er rijen gevormd. Bijvoorbeeld bij de metro en trein. Hoe eerder je dus aankomt, hoe eerder je in de metro kan zitten, terwijl het in Nederland vechten om een plekje is zodra de deuren openen. Dat viel me meteen op aan de Taiwanese cultuur, dat iedereen rekening met elkaar houdt, zelfs al zijn het vreemden. Daarom zijn de openbare wc’s overal ook schoon. Dat maakt dingen die normaal vervelend zijn in Nederland, prettig in Taiwan.  

Aangezien ik genoeg wiskunde- en econometrievakken in Nederland had gedaan, besloot ik om de vakken te kiezen die me het interessantst leken. Zo koos ik het lekker zweverige vak ‘Chinese Philosophers’ waarin een reeks Oosterse filosofen en hun ideeën langskwamen. Je kon duidelijk zien hoe erg de Aziatische cultuur gebaseerd is op hun visie. Verder deed ik het vak ‘Workshop on Sustainability Issues’. Tijdens de eerste les kwamen we erachter dat dit vak inhoudsloos zou zijn. De drie lesuren per week gingen over de field trips die de docent wilde organiseren (beiden gingen uiteindelijk niet door), praten over de toekomstplannen van de docent en youtube filmpjes bekijken. Het enige wat in de buurt kwam van iets inhoudelijks was toen we de definitie van GDP gingen behandelen. Naast Gross Domestic Product kan je het ook definiëren als Green Domestic Product. Maar verder dan dat ging het niet. Ik weet nu echt meer over duurzaamheid! Vanwege gebrek aan inhoud stopten mensen op een gegeven moment met komen. Dit probleem verhielp de docent door middel van mensen naar de lessen te lokken met pizza en whisky. Dan zat je om 12 uur ’s middags in college whisky te drinken. Zoals je kan horen was het niveau van de vakken behoorlijk laag. Het contrast met Nederland was meteen te zien. De docenten hebben schijt aan regels en vullen de les in zoals ze zelf willen. Ook bij Digital Media bleek dat maar weer. In plaats van de invloed van media op de samenleving ging het over de willekeurige gedachtenspinsels van de docent. Als kers op de taart had onze professor na de laatste les een privé lounge in een club afgehuurd en de hele klas uitgenodigd, om vervolgens in de club de vrouwelijke studenten te proberen te versieren. Tenslotte had ik het vak Mandarijn, het enige vak dat een beetje serieus was.

Maar ik vond het helemaal prima dat alles niet zo serieus was. Want ik zag het toch meer als een vakantie. En dat is het mooie aan zo’n exchange: iedereen ziet het als vakantie. Je ontmoet veel mensen en beleeft zo veel avonturen, veel meer dan in een kort verslag is uit te leggen. Je leert een hoop over andere landen, bijvoorbeeld dat de Finse taal zeer rijk is en zelfs een woord heeft voor het in je eentje dronken worden in je onderbroek met geen enkele intentie om meer uit te gaan: kalsarikännit. Bovendien dat ze een feestdag hebben waarbij ze hun eigen drank brouwen – ik was een zekere middag lichtelijk verbouwereerd toen ik de common room binnenliep om daar een groepje Finnen moonshine te zien maken – om zich vervolgens ‘s ochtends compleet de vergetelheid in te drinken. Verder leer je dat Fransen chauvinistisch als de pest zijn en alleen maar met elkaar omgaan. Wat is het punt van de andere kant van de wereld bezoeken om alleen maar met landgenoten om te gaan? Bovendien fungeerde Taiwan als uitvalbasis voor verscheidene reisjes naar landen in de buurt. Zo heb ik tijdens het semester reisjes gemaakt naar Vietnam, Maleisië, de Filippijnen, Hong Kong en Macau.

Na afloop van het semester ben ik nog een maand gaan reizen. De landen die op de planning stonden waren Cambodja, Laos, Thailand, Myanmar en Indonesië en uiteindelijk zou ik nog een overstap in Singapore hebben. In Laos heb ik op olifanten gereden. Je rijdt naar een afgelegen dorpje in de jungle waar je gewoon meerdere olifanten ziet loslopen. Daarna ga je op hun nek zitten en loop je een deel door de jungle en de rivier, wat aan het begin best wel eng is want het is hoog maar daarna fantastisch. Bovendien heb ik daar getubed. Dit betekent dat je op een band in een rivier drijft en langs allemaal barretjes komt waar je aanmeert om vervolgens te drinken. Dit doe je dan bij een paar barretjes totdat je helemaal zat richting huis drijft. Je ligt dan beneveld op je band op de rivier terwijl je langs allemaal magnifieke landschappen komt. Fantastisch. Op Bali hebben we gesurft en hebben we een trip gemaakt naar Gili Trawangan, een eiland niet ver van Bali waar ze geen politie op het eiland hadden. Het gevolg was dat er gewoon paddoshakes aan de bar verkocht werden.

En dat is waarom een exchange zo mooi is. Je komt fantastische mensen tegen en beleeft onvergetelijke dingen. Een prachtige ervaring. Ik raad het iedereen aan.

          

Cancel